...منو تنهاییم...

اینجـآ دختــــری هست که شبهایش پر از بغض است...
 پر از درد است
،پر از سوال است...
دیگر خسته شده ام ؛ از اینکه آدم هآ برای توصیف من بگویند : چقدر خوب آدم هآ رآ آرام میکنی!
 چقدر خوب از پس خودت بر می آیی!
 متنفرم از اینکه یک لبخند پهن بزنند و بگویند : چقدر تو خوب و پخته رفتار میکنی!
 اینجا دختری ست که بعد از شنیدن هر دردی در خلوت خودش زانو میزند...
 شوکه میشود...
اشک میریزد...
 و اتفاقا خیلی بیشتر از بقیه دردش می آید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: